Όταν η Dorothea Lange έκανε το πορτρέτο της Florence Thompson, (πρώτη φωτογραφία), τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο του 1936, κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει πως θα γίνει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και περισσότερο αναπαραχθέντα πορτραίτα στην ιστορία της φωτογραφίας. Παγκοσμίως γνωστή ως «Migrant Mother – Μητέρα μετανάστρια», έγινε η εικόνα της Αμερικής κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης (κραχ) του 1929 και αυτό γιατί η φωτογραφία αυτή, με τη στενή εστίασή της στο πρόσωπο της Thompson, την μετέτρεψε σε μια μορφή που μοιάζει με την Παναγιά τη βρεφοκρατούσα.
Να σημειωθεί πως δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι Lange επέστρεφε συχνά στο θέμα της μητέρας και του παιδιού. Αυτές οι εικόνες είναι μια έκκληση προς τα συναισθήματα του θεατή και συντονίζονται με την εικόνα της Παναγίας στη χριστιανική εικονογραφία. Αλλά η Lange έκανε επίσης πολλές φωτογραφίες των μεταναστών πατέρων, εξίσου καλές και δυνατές αλλά άγνωστες (δείτε την αντίστοιχη συλλογή).
Οι εικόνες της συλλογής σχεδόν πάντα καταγράφουν την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά αυτών των ανθρώπων, αλλά ποτέ δεν γλιστρούν σε εύκολο συναισθηματισμό. Αντιθέτως αυτές ειδικά οι φωτογραφίες της μας αναγκάζουν να θυμόμαστε ότι οι άνθρωποι διατηρούν την πλήρη ανθρωπιά τους ακόμη και εν μέσω της δυστυχίας.
Να επισημάνω πως η Lange είχε επίσης μια εξαιρετική αντιρατσιστική συνείδηση. Σε μια εποχή που ο «λευκός πολιτισμός» πλημύριζε την Αμερική με τα στερεότυπα των ταπεινωτικών φυλετικών διακρίσεων, οι φωτογραφίες της Lange με τους Αμερικανούς Ασιατικής καταγωγής ή των Αφρο-Αμερικανών, των Λατίνων κλπ, τα αμφισβητούν ενεργά όπως και τη διαρκή ροή του ρατσισμού, απεικονίζοντάς τους με σεβασμό πάντα από το ύψος των ματιών του φωτογραφιζόμενου και ίσως λίγο χμηλότερα. Θέλει να δείξει όχι απλώς πως σε μια κρίση υποφέρουν όλοι αλλά κυρίως, κατά τη γνώμη μου πως οι διακρίσεις που ανέφερα κάνουν τα πράγματα ακόμη δυσκολότερα για αυτούς τους ανθρώπους.
