Ο Izis γεννήθηκε το 1911 ως Israelis Bidermanas στη Λιθουανία υπό την τσαρική Ρωσία. Ο Izis έφυγε από τη χώρα του σε ηλικία 19 ετών περίπου, έφτασε στο Παρίσι πάμπτωχος και πολύ ευγνώμων για το καταφύγιο που του παρασχέθηκε όπου και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και πέθανε το 1980.
Έμαθε φωτογραφία από το φωτογράφο του χωριού του αλλά όταν έφτασε στο Παρίσι είχε πρόθεση να γίνει ζωγράφος. Η φωτογραφία όμως θα τον κερδίσει, στην αρχή για λόγους βιοπορισμού και στη συνέχεια, γνωρίζοντας τον Brassai και άλλους φωτογράφους θα γνωρίσει την καλλιτεχνική φωτογραφία.
Θα γνωρίσει και θα φωτογραφίσει τους Marc Chagall, Gabrielle Colette, Albert Camus, Andre Breton, Paul Eluard, Louis Aragon και άλλους.
Ο Izis ήταν μέρος του γαλλικού ανθρωπιστικού κινήματος που εστίαζε σε σκηνές της καθημερινής ζωής του Παρισιού, αλλά ποτέ δεν πέτυχε τη φήμη των συγχρόνων του Robert Doisneau, Henri Cartier-Bresson, Willy Ronis και Brassai.
Ένας μελαγχολικός, κατά καιρούς σκεπτόμενος καλλιτέχνης, ο Izis εμφύσησε λίγη από αυτή τη θλίψη στο έργο του. Οι φωτογραφίες του από το Παρίσι της εργατικής τάξης — παιδιά στο δρόμο, άντρες που τρώνε σε καφετέριες, μπουγάδες κρεμασμένες για άπλωμα — δείχνουν κακουχίες αλλά και αξιοπρέπεια.
«Θα έλεγα ότι το έργο του είχε μια μορφή ποιητικής θλίψης», είπε ο γιός του. «Πίστευε ότι ήμασταν όλοι, βαθιά μέσα μας, αρκετά εύθραυστοι».
Η «ποιητική θλίψη» του Izis είχε τις ρίζες της στην προσωπική τραγωδία.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Izis, η σύζυγός του και ο Manuel, τότε μόλις τριών ετών, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Παρίσι όταν τέθηκε υπό γερμανική κατοχή. Η οικογένεια μεταφέρθηκε από αγρότες σε ένα χωριό κοντά στη Λιμόζ.
Οι γονείς και ο αδερφός του Izis που είχαν μείνει πίσω στη Λιθουανία σκοτώθηκαν κατά τη μαζική εξόντωση των Εβραίων.
Το 1944, εντάχθηκε στη Γαλλική Αντίσταση και έθεσε το ταλέντο του στην υπηρεσία της υπόθεσης, φωτογραφίζοντας μαχητές της Αντίστασης. Αυτά τα πορτρέτα νεαρών ανδρών τον καθιέρωσαν ως όνομα στη φωτογραφία.
Επιστρέφοντας στο Παρίσι, ο Izis άνοιξε ένα μικρό στούντιο και το 1949 πήγε να δουλέψει στο περιοδικό Paris Match, όπου έμεινε για 20 χρόνια.
Ταξίδεψε και φωτογράφισε στο Λονδίνο και στο Ισραήλ.
Το 1950 εκδίδει το πρώτο του λεύκωμα, το «Παρίσι των Ονείρων» με πρόλογο τού Jean Cocteau και το τελευταίο του το «Παρίσι των ποιητών», το 1974 με πρόλογο τού Jacques Prévert.
Το 1978 είναι επίτιμος προσκεκλημένος στις Διεθνείς Συναντήσεις τής Arle μαζί με την Lisette Model και τον William Klein, εκθέτει το έργο του στο μουσείο Reattu.
Στη διάρκεια της ζωής του φωτογράφησε τον εξόριστο άνθρωπο όπως και ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτόν του πως ήταν.
Δαμιανός Μωραΐτης
Την Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2021, στην Ομάδα Φωτογραφίας της Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς, έγινε η παρουσίαση του Izis − Israel Bidermanas.
Δείτε το βίντεο της παρουσίασης πατώντας εδώ
Δαμιανός Μωραΐτης
Δείτε περισσότερα για τον Izis − Israel Bidermanas πατώντας στις συνδέσεις παρακάτω
Paris Des Rêves – Το Παρίσι των Ονείρων
Il poeta della fotografia in mostra a Milano
Δαμιανός Μωραΐτης