Ζαχαρίας Στέλλας – ο Φωτογράφος της Πάρου
Ο Ζαχαρίας Στέλλας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Η μητέρα του Αθηναία και ο πατέρας του Παριανός, από το χωριό Μάρπησσα. Άρχισε να φωτογραφίζει από το 1950 μέχρι το 1997.
Ο Στέλλας χρησιμοποίησε την ηθογραφική ιδιότητα της φωτογραφίας στην λαογραφία και είχε τη διπλή του ιδιότητα, του υπεύθυνου δηλαδή λαογράφου και του αισθαντικού φωτογράφου αλλά και την υπερβολική του σεμνότητα, σεμνότητα που τον εμπόδισε να γίνει, όπως ασφαλώς του άξιζε, νωρίτερα γνωστός.
Όταν τελειώνει το γυμνάσιο, διορίζεται αμέσως στην Τράπεζα Πίστεως σε ηλικία 16 ετών και από εκεί και πέρα όλες του τις άδειες τις έπαιρνε για να έρχεται και να μεταφέρει το υλικό στην Αθήνα, όπου το προετοίμαζε για πολλούς μήνες κι έπειτα το παρουσίαζε σε ειδικά χαρτάκια που τα φυλούσε σε συρταράκια. Αμέτρητα ήταν τα συρταράκια στο σπίτι του.
Με κεντρικό σκηνικό την Πάρο αλλά και τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων, ο Στέλλας αποτυπώνει ευγενικά την καθημερινότητα των ντόπιων, δημιουργώντας μια συλλογή από εικόνες καρτ ποστάλ που αποτελούν ένα σπάνιο λαογραφικό αρχείο για τον μελλοντικό ιστορικό που θα ενδιαφερθεί για τον παραδοσιακό ελληνικό τρόπο ζωής το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.
Τοπία και πρόσωπα που προκαλούν μια ευχάριστη ζήλια στον θεατή γι’ αυτά που δεν έζησε, για τη ζωγραφισμένη ξενοιασιά στα πρόσωπα των νησιωτών και για όλα αυτά τα καλντερίμια και τα στενά σοκάκια που αντέχουν να παραμένουν εκεί αλώβητα, παρά το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου. Οι φωτογραφίες του Στέλλα είναι η μνήμη φωτογραφημένη.
Υπήρξε ένα από τα πρώτα μέλη της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (ΕΦΕ), συμμετείχε σε εκθέσεις, ομιλίες και αρθρογραφούσε ως συνεργάτης στο περιοδικό «Ελληνική Φωτογραφία». Πολλές από τις φωτογραφίες του δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και βιβλία, διακρίθηκαν και βραβεύτηκαν σε εκθέσεις στη χώρα μας και στο εξωτερικό, ενώ το 1965 και το 1971 του απονεμήθηκαν από τη Διεθνή Ομοσπονδία Φωτογραφικής Τέχνης οι ιδιαίτερα τιμητικοί τίτλοι AFIAP και EFIAP αντιστοίχως.
Δαμιανός Μωραΐτης