Η έκθεση «Ο Φωτογράφος Γιώργος Σεφέρης» στη Λιβαδειά
Η έκθεση «Ο Φωτογράφος Γιώργος Σεφέρης» στη Λιβαδειά
Στη Λιβαδειά από τις 11 έως τις 17 Οκτωβρίου 2014 παρουσιάστηκε η έκθεση «Ο Φωτογράφος Γιώργος Σεφέρης», σε συνεργασία της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λεβαδείας, του Δήμου Λεβαδέων, και του συλλόγου «Φίλοι της Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς» με το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ).
Η έκθεση είχε τεράστια επιτυχία, μεγάλη επισκεψιμότητα από συμπολίτες μας, από τα περισσότερα σχολεία της πόλης αλλά και από εκδρομείς. Των εγκαινίων προηγήθηκε εκδήλωση – συζήτηση με θέμα «Γιώργος Σεφέρης: ο ποιητής, ο διπλωμάτης, ο φωτογράφος». Εισηγητές αντίστοιχα ήταν οι: Διονύσης Καψάλης ποιητής – διευθυντής του ΜΙΕΤ, Πόπη Αδαμάκη φιλόλογος, και Δαμιανός Μωραΐτης μαθηματικός – φωτογράφος.
Οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται εδώ είναι από τα εγκαίνια και από τις καθημερινές επισκέψεις πολιτών και σχολείων στην έκθεση.
Στο κάτω μέρος υπάρχει και βίντεο από την εκδήλωση των εγκαινίων (ομιλίες κλπ)
Σκέψεις για τον φωτογράφο Γιώργο Σεφέρη
Σκέψεις για τον φωτογράφο Γιώργο Σεφέρη
Το κίνητρο για την παραγωγή πραγματικής τέχνης είναι η εσωτερική ανάγκη του καλλιτέχνη να εκφράσει ένα αίσθημα που συσσωρεύτηκε μέσα του, όπως ακριβώς για μια μάνα το κίνητρο της σύλληψης ενός παιδιού είναι η αγάπη.
Ο Γιώργος Σεφέρης χρησιμοποιεί τη φωτογραφία ως οπτικό σημειωματάριο, θέλοντας να έχει όμως κάτι περισσότερο από μια σύντομη περιγραφή. Σκοπός του είναι, κυρίως, να χρησιμοποιήσει της φωτογραφίες γιατί κάτι που εμπνεύστηκε και θέλει να κρατήσει την «αύρα» του για να γράψει αργότερα κάτι. Αυτό το ξέρουμε και από το γεγονός πως πολλές φορές στο περιθώριο των γραπτών του υπάρχει σημείωση πχ Φ123, που αντιστοιχεί σε κάποια φωτογραφία, αλλά και από τα ημερολόγια που κρατούσε αναλυτικά και έχουν εκδοθεί και περιείχαν κολλημένες φωτογραφίες, σε μικρό μέγεθος.**
Ο Γιώργος Σεφέρης είναι φωτογράφος κυρίως τόπων, όχι τοπίων αλλά τόπων. Ακόμα και όταν περιέχονται πρόσωπα στις φωτογραφίες του, αυτά έχουν αναμνηστικό ρόλο αλλά κυρίως περιγραφικό των συναισθημάτων που βίωσε. Οι φωτογραφίες παίζουν το ρόλο του σχεδίου στο ζωγράφο που μετά στο στούντιο ζωγραφίζει από «μνήμης».
Ο Σεφέρης ως γνωστόν ανήκει στη «γενιά του 30». Ο τίτλος «γενιά του 30» σηματοδοτεί μια αλλαγή που γίνεται κοινή συνείδηση από το 1935 και ύστερα, με την εμφάνιση δύο έργων (την Υψικάμινο του Εμπειρίκου και το Μυθιστόρημα του Σεφέρη), που εφεξής σηματοδοτούν τις δύο κεντρικές κατευθύνσεις του ελληνικού ποιητικού μοντερνισμού. Να μια ακόμη σχέση πρόκληση για σύγκριση στον τρόπο που φωτογραφίζει ο καθένας τους.
Το 1935, όμως, είναι η χρονιά κατά την οποία αναγνωρίζεται από πολλούς κριτικούς η σημαντική συνεισφορά της γενιάς και στον χώρο της πεζογραφίας.
Ο Σεφέρης λοιπόν ικανοποιεί και στην ποίηση και στη φωτογραφία αυτές και ακόμη περισσότερες απαιτήσεις και χρησιμοποιεί την γλώσσα και την φωτογραφία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο για να μπορέσει να καταγράψει πρωτίστως και να μεταδώσει, ίσως, αισθήματα.
Ο Σεφέρης αντιπροσωπεύει μια γενικότερη τάση στην ποίηση που θέλει την ποιητική γλώσσα να μη διαφέρει από την καθημερινή.
Ο Σεφέρης πιστεύει ότι «ο ποιητής δεν έχει άλλο τρόπο να πράξει παρά με τη γλώσσα που μιλούν οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω του» και «είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν μπορούμε να φανταστούμε πως ο ποιητής γεννιέται μέσα σ’ ένα κενό και δημιουργεί τη γλώσσα όπως του στέργει, δεν μπορούμε να φανταστούμε πως έχει την άδεια να κατασκευάζει φραστικές μηχανές ασύνδετες με τη ζωή» (Δοκιμές Β’ 163 και 172-3). »
Εκείνο που διακρίνει και την ποίησή του και τις φωτογραφίες του είναι το τρίπτυχο
Εκφραστική απλότητα − σαφήνεια − ακρίβεια
Έχει στο επίκεντρο των φωτογραφιών τον άνθρωπο και κυρίως τον απλό άνθρωπο και τα παιδιά
Επιλέγει, για πολλά χρόνια, το τετράγωνο κάδρο γιατί αυτό τον βοηθάει να κρατάει την γεωμετρική ισορροπία απόλυτα και αυτό βοηθάει ώστε οι θεατές του όπως και οι αναγνώστες του να βρίσκουν εύκολα την άκρη του νήματος και επομένως χωρίς ποια ενδοιασμούς να εμβαθύνουν περισσότερο στις φωτογραφίες του.
Δεν έμαθε ποτέ του να εμφανίζει και να εκτυπώνει τις φωτογραφίες του. Έδινε τα αρνητικά σε άλλους επαγγελματίες, μερικές φορές και σε στιγμιαία φωτογραφία της γειτονιάς, με αποτέλεσμα η ποιότητα να μην είναι πάντοτε καλή.
** Ένα δείγμα που αποδεικνύει το γεγονός είναι και ποίημα ΛΕΠΤΟΜΕΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ δείτε τις δυο φωτογραφίες παρακάτω:
