Οι μικρές φωτοϊστορίες μου

Όπως ο ποιητής δημιουργεί ένα ποίημα με λέξεις, έτσι και ο φωτογράφος δημιουργεί ένα ποίημα με μία ή περισσότερες εικόνες, με δηλώσεις, υποδηλώσεις, συνδηλώσεις, . . . και συμβολισμούς.

Δείτε τις φωτωγραφίες πατώντας στην αντίστοιχη φωτογραφία παρακάτω ή πατήστε  εδώ

📌 Μια συλλογή 6 φωτογραφιών του 1980, από μια διαδρομή εντός πόλης. Διαχρονικά μου θυμίζει το στίχο του Νίκου Παπάζογλου «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν»

Δείτε τις φωτωγραφίες πατώντας στην αντίστοιχη φωτογραφία παρακάτω ή πατήστε  εδώ

📌 Μια συλλογή φωτογραφιών είναι σαν μια οποιαδήποτε εφημερίδα. Και οι δυο περιέχουν κομμάτια της πραγματικότητας ατάκτως ειρημένα.

📌  Κάθε φωτογραφία μιας συλλογής είναι ένα κομμάτι της πραγματικότητας, όπως και μια είδηση της εφημερίδας.

Δείτε τις φωτωγραφίες πατώντας στην αντίστοιχη φωτογραφία παρακάτω ή πατήστε  εδώ

📌  Στην Τέχνη ωραίο είναι εκείνο που έχει χαρακτήρα. Χαρακτήρα ονομάζουμε τη δυνατή αλήθεια ενός κάποιου φυσικού θεάματος, ωραίου ή άσχημου και μάλιστα, αυτό που θα αποκαλούσαμε διπλή αλήθεια: την εσωτερική αλήθεια εκπεφρασμένη εξωτερικά. Αυτό συμβαίνει με την ψυχή, το αίσθημα, την ιδέα που εκφράζει ένα πρόσωπο, τις χειρονομίες και τις πράξεις ενός ανθρώπου, τα χρώματα του ουρανού, τη γραμμή του ορίζοντα.

📌  Κι επειδή μόνον η δύναμη του χαρακτήρα κάνει την ομορφιά της Τέχνης, συμβαίνει συχνά το πιο άσχημο της Φύσης να είναι το ωραιότερο της Τέχνης.

📌  Άσχημο στην Τέχνη είναι μονάχα το στερούμενο χαρακτήρα, αυτό που δεν έχει ούτε εσωτερική ούτε εξωτερική αλήθεια. Το άσχημο στην Τέχνη είναι το ψεύτικο, το τεχνητό, αυτό που ζητά να είναι ωραίο αντί για εκφραστικό.

📌  Όταν ένας καλλιτέχνης θέλει να ωραιοποιήσει τη Φύση και προσθέτει πράσινο στην άνοιξη, ή ρόδισμα στην αυγή, όταν μαλακώνει το μορφασμό του πόνου, το μαρασμό του γήρατος, την ελεεινότητα, όταν τακτοποιεί τη Φύση, τη συμμαζεύει, τη μεταμφιέζει, τη μετριάζει σύμφωνα με τα γούστα ενός αμαθούς κοινού, τότε γεννά την ασχήμια διότι φοβάται την αλήθεια.

📌  Ο καλλιτέχνης είναι επίσης ο έμπιστος της φαινομενικά αναίσθητης Φύσης. Τα δέντρα, τα φυτά του μιλούν σαν φίλοι. Οι γέρικες ροζιασμένες βελανιδιές του λένε την αγάπη τους για την ανθρωπότητα, την οποία προστατεύουν με τα απλωμένα κλαδιά τους. Τα λουλούδια συζητούν μαζί του, είναι οι γλυκιές κουβέντες που του απευθύνει η Φύση. Γι’ αυτόν, η ζωή είναι άπειρη χαρά, αιώνια μαγεία, βακχική μέθη

«Η Τέχνη» του Auguste Rodin (Ωγκύστ Ροντέν) 1840 – 1917

Δείτε τις φωτωγραφίες πατώντας στην αντίστοιχη φωτογραφία παρακάτω ή πατήστε  εδώ

📌  Άνοιξη

Δείτε τις φωτωγραφίες πατώντας στην αντίστοιχη φωτογραφία παρακάτω ή πατήστε  εδώ

📌 Οι κοινωνίες «της πληροφορίας», των τραπεζών και των «αγορών» χρόνια τώρα συστηματικά προωθούν την ατομικότητα αντί για την συνύπαρξη, ώστε να είμαστε ξεχωριστά άτομα – μονάδες και να αθροιζόμαστε σε ομάδες αντί για οικογένειες, παρέες, συν-χωρ-ιανούς, συν-πολίτες. Αυτή η αλλοτρίωση οδηγεί στη ΜΟΝΑΞΙΑ.

📌 Αντί-δραση είναι το συν: η συν-εύρεση, η συν-ύπαρξη, η συν-μετοχή, η συν-κίνηση απαραίτητα εφόδια για την επι-βίωση, διαφορετικά ο βίος γίνεται αβίωτος.

Δείτε τις φωτωγραφίες πατώντας στην αντίστοιχη φωτογραφία παρακάτω ή πατήστε  εδώ

Εἶναι τά βλέφαρά μου διάφανες αὐλαῖες

Ὅταν τἀνοίγω βλέπω ἐμπρός μου ὅ,τι κι’ ἄν τύχει

Ὅταν τά κλείνω βλέπω ἐμπρός μου ὅ,τι ποθῶ.

Ο τελευταίος στίχος από το ποίημα «Πουλιά του Προύθου» (1935) συλλογή «Ενδοχώρα» του Ανδρέα Ἐμπειρῖκου (2 Σεπτεμβρίου 1901 – 3 Αυγούστου 1975).

Ακούστε το στίχο μελοποιημένο από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου – Διάφανες αυλαίες εδώ

Δείτε τις φωτωγραφίες πατώντας στην αντίστοιχη φωτογραφία παρακάτω ή πατήστε  εδώ

📌  📌  Τι σου ζητά η Τέχνη για να απολαύσεις «τα θέλγητρα και τα κάλλη της»;

📌 Ζητά να έχεις: συναίσθημα, να συγκινείσαι, να αγαπάς, να δείχνεις τρυφερότητα, να ελπίζεις, να δονείσαι εσωτερικά, με λίγα λόγια να ζεις ολοκληρωμένα.

📌 Ζητά να έχεις: γνώση, μεγάλη θέληση, ανεξάντλητη υπομονή, διαρκή προσήλωση, μεγάλη πειθαρχία, τεράστια εργατικότητα και φυσικά να μην απογοητεύεσαι από τις δυσκολίες.

** Στην Τέχνη η έμπνευση χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις είναι απλώς άχρηστη.

* Οι μουσικοί πιστεύω πως καταλαβαίνουν περισσότερο απ’ όλους αυτές τις αξίες

Δείτε τις φωτωγραφίες πατώντας στην αντίστοιχη φωτογραφία παρακάτω ή πατήστε  εδώ

📌  Η ουσία των πραγμάτων δεν βρίσκεται στην επιφάνεια ή το σχήμα, δεν τη βλέπουν τα μάτια, μόνο η καρδιά και το μυαλό μπορούν. Oυσία είναι η βαθύτερη αξία των πραγμάτων, χρειάζεται σκέψη, αναζήτηση σε βάθος και κριτική ικανότητα για να την κατακτήσεις.

Σπουδή σε τέσσερις . . .

Δείτε τις φωτωγραφίες πατώντας στην αντίστοιχη φωτογραφία παρακάτω ή πατήστε  εδώ

📌 📌 Μικρές φωτοΐστορίες 19 – οι «ξεχασμένοι συγκάτοκοί μας».

📌 Ο άνθρωπος είναι προϊόν της αφθονίας, της περίσσειας και όχι της ανάγκης.
Αν πρέπει να πιστέψουμε το Fr. 144 του Δημοκρίτου.
Σε αυτό δεν διαφωνεί και ο πίθηκος.ΑΔΗΛΩΝ ΟΨΙΣ Παναγιώτης Δ. Σάμος (1939 – 8 Απριλίου 2016.
=========================================
📌 Η ζωή στον πλανήτη μας ξεκίνησε από ένα πρωτόγονο μικροσκοπικό κύτταρο που δημιουργήθηκε κάτω από αδιερεύνητες ακόμη συνθήκες, μια φορά κι έναν καιρό, πριν από δισεκατομμύρια χρόνια!

📌 Και επειδή κάθε ημέρα πρέπει να είναι ημέρα και όλων των ζώων και όχι μόνο των «δικών μας» ή των περιποιημένων δεσποζόμενων είπα να κάνω αυτήν την «Μικρή ασπρόμαυρη φωτοϊστορία» αφιερωμένη στους «ξεχασμένους συγκατοίκους μας» και μάλιστα προσπάθησα να δείξω την ομορφιά που μας προσφέρει η ύπαρξή τους.

Δείτε τις φωτωγραφίες πατώντας στην αντίστοιχη φωτογραφία παρακάτω ή πατήστε  εδώ